Sala NOT, ul. Piłsudskiego 74, Wrocław
"W budynku NOT-u kino działało od niepamiętnych czasów - salę senatu śląskiego na salę kinową zamieniono jeszcze w latach 30. minionego wieku. Po wojnie działał tu jeden z pierwszych wrocławskich Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Atom, który zaczął działać przy ul. Piłsudskiego w 2000 roku, choć był kinem premierowym, kontynuował starą dobrą tradycję DKF-ów.
Wygrywał z nowoczesnymi kinami dzięki wiedzy i pasji Piotra Weissa, który nie tylko sprowadzał filmy od dystrybutorów, ale też współpracował z ambasadami, zagranicznymi przedstawicielstwami kulturalnymi.
To tu, na długo przed festiwalem Era Nowe Horyzonty, trafiały filmy sprowadzane do Polski przez Romana Gutka. Nie te kasowe, ale dziwne, poszerzające naszą wiedzę o filmie. Tu widziałam zjawiskowe "Wiosna, lato, jesień, zima, i... wiosna", czy "Lalki" Takeshi Kitano, które oglądane później z płyty DVD nawet w ułamku nie były już tak urodziwe. Bo duży ekran zawsze ma przewagę nad największym monitorem, nawet gdy siedzi się na twardym krzesełku.
Wszyscy bywalcy wiedzieli, że najlepsze miejsca w Atomie to te w 10. rzędzie, w środku - tu przynajmniej można było wyciągnąć nogi. I choć sale kinowe ACF nie były równie wygodne jak te w multipleksach, to na brak widzów nie narzekały. Tu organizowane były sylwestry filmowe, tu bito rekord Guinnessa w długości oglądania filmów, tu na przeglądach kina hiszpańskiego, niemieckiego czy rosyjskiego sala wypełniona była po brzegi. Na co dzień przychodzili tu kinowi koneserzy. Ci, którzy przynosili do kina popcorn, musieli zostawić go na czas seansu w kasie. Bo tu czas się zatrzymał, nadal można było poczuć magię srebrnego ekranu".
Agata Saraczyńska: Znika ostatnie wrocławskie kino bez popcornu (Gazeta Wyborcza Wrocław, 22.04.2008)
