Dorota Wodecka w cyklu Męska muzyka rozmawia z Andrzejem Żuławskim, bohaterem retrospektywy 8. ENH, o życiu, samotności, miłości, kobietach i filmach (Błędy, których już nie naprawię, Gazeta Wyborcza, 12.02.2010):

"To na co pan czeka?

- Przez parę lat czekałem, mając wiele w sobie strachu i wątpliwości, czy moje filmy znajdą swój głos w koncercie kina światowego. O, proszę popatrzeć. Przysłali mi właśnie z Berlina mój film Opętanie. Niemcy wydali go na dvd w rocznicę upadku muru berlińskiego, bo nagle się okazało, że jest to jedyny prawdziwy, głęboki film o podzielonym murem Berlinie. I przez 30 stron jakiś pan doktor pisze elaborat o tym, że mieści się on pomiędzy Pascalem, Heideggerem i już nie wiem kim jeszcze. Piszą, że to arcydzieło.

- Jest pan dumny?

- Nie po to opowiadam, by się chwalić. Ja wiedziałem, że ten mur jest tematem ważnym i strasznie skomplikowanym, o którym nie można robić tylko dokumentu politycznego. Trzeba zrobić film dookoła, o tym, że mur jest protagonistą, wytworem zła. Gdy film wyszedł we Francji, a była to niemiecko-francuska produkcja, miał tylko 155 tysięcy widzów. To bardzo mały wynik. Ludzie tego nie chcieli oglądać.

- Porażka?

- Porażka jest wtedy, gdy się prowadzi wojnę. Wtedy nie można przegrać. Ale to było jednak strasznie przykre i smutne, że ten film nie przekonuje do siebie. Że ludzie odwracają się do niego plecami. Ale trzeba przeżyć takie sytuacje, przymulić, i co najważniejsze, nie zmieniać się. Teraz nagle okazuje się, że wychodzi w Ameryce, ma nowe wydanie we Francji i wydanie berlińskie. Warto wtedy było przecierpieć, przeżyć te ciężkie lata, żeby się okazało, że się nie myliłem. Wszystkie moje filmy kwitną teraz. Czekałem i doczekałem się. I już na nic nie czekam. Wszystko zaczyna być moją dobrą, ale zamkniętą księgą. Nie można żyć przeszłością, bo to jest katastrofa".

Męska muzyka

premiera nowej książki Andrzeja Żuławskiego Nocnik 24 lutego 2010