Agnès Varda, jedna z najważniejszych osobowości we współczesnym kinie francuskim, będzie gościem Międzynarodowego Festiwalu Filmowego ERA NOWE HORYZONTY we Wrocławiu (23 lipca - 2 sierpnia 2009).

Jej najnowszy film - autobiograficzny kolaż, nakręcony z okazji 80-tych urodzin - Plaże Agnès, weźmie udział w tegorocznym międzynarodowym konkursie FILMY O SZTUCE. Reżyserka będzie obecna na polskiej premierze filmu i spotka się z publicznością (pokazy 28 i 29 lipca 2009).

W swojej filmowej autobiografii zabiera widzów w podróż poprzez kolejne wewnętrzne pejzaże. Oglądamy plaże symbolizujące jej dzieciństwo w Belgii, małżeństwo z Jacquesem Demy (reżyserem Parasolek z Cherbourga), feministyczne lata walki, podróże, emocje towarzyszące powstaniu kolejnych filmów. W tym filmowym pamiętniku reżyserka zaklina przeszłość, pokazuje zdjęcia rodzinne, fragmenty filmów, inscenizuje kluczowe w jej życiu wydarzenia, a wszystko opatruje autoironicznym komentarzem.

Agnès Varda, reżyserka raz klasyczna, innym razem awangardowa. Zbuntowana hipiska i enfant terrible - zawsze mówi to, co myśli. Feministka i wielbicielka inspirującej ją rodziny. Autorka i producentka (Ciné-Tamaris). Kinopisarka.

Agnès Varda urodziła się w Brukseli, w rodzinie o greckich korzeniach. Najmilsze chwile dzieciństwa spędziła na plażach Północy, w Ostendzie i Knokke-leZoute. Mieszkała na kutrze we francuskim Sète. Karierę zaczynała jako fotoreporterka, pracowała dla Théâtre National Pupulaire Jeana Vilara. Zadebiutowała w 1956 roku filmem La Pointe Courte, nie mając żadnego doświadczenia warsztatowego. Dziennikarze Cahiers du Cinéma uznali go za nowatorskie dzieło, które zapowiada nowy nurt - francuską Nowa Falę. Realizacja następnych filmów - głośnej Cléo od 5 do 7, a następnie prowokacyjnego Szczęścia umocniła pozycję Vardy w środowisku nowofalowców. W 1962 roku poślubiła znanego francuskiego reżysera Jacques'a Demy'ego.

Wiosną 1967 roku wyjechała z nim do Stanów Zjednoczonych na amerykański przegląd ich filmów. Za granicą udało jej się zrealizować dwa dokumenty: Wujek Yanco i Czarne pantery oraz eksperymentalną fabułę Lions Love. Po powrocie do Francji i czteroletniej przerwie w pracy nakręciła dokument o swoich sąsiadach Dagerotypy - od paryskiej ulicy Daguerre'a, na której mieszka od lat.

W 1977 roku Varda zaskoczyła francuską widownię mocnym feministycznym filmem Jedna śpiewa, druga nie. W 1979 wraz z mężem znowu wyjechała do Ameryki. Nakręciła tam dokumentalną opowieść o muralach Mur murs i fabułę Documenteur o porzuconej przez mężczyznę Francuzce, żyjącej w Los Angeles z synem. W 1984 roku zrealizowała imitującą dokument fabułę, nagradzaną w 1985 roku Złotym Lwem na festiwalu w Wenecji - Bez dachu i praw z Sandrine Bonnaire w roli głównej. Dwa lata później jej współpraca z aktorką i piosenkarką Jane Birkin zaowocowała filmami Agnès V. o Jane B. i Kung-fu Master. W latach 90., po śmierci Demy'ego zrealizowała o nim trzy wspomnieniowe filmy: fabułę Kuba z Nantes oraz dokumentalne Panienki miały 25 lat i Świat Jacques'a Demy. Jest autorką żartobliwej fantazji Sto i jedna noc z okazji stulecia kina. W 2000 roku zachwyciła francuską widownię i międzynarodową krytykę skromnym, nakręconym cyfrową kamerą dokumentem Zbieracze i zbieraczka, uzupełnionym o suplement Zbieracze i zbieraczka... dwa lata później.

Agnès Varda była bohaterką jednej z retrospektyw podczas 6 edycji festiwalu Era Nowe Horyzonty.